Bu çok fazla özgünlük barındırmayan kısıtlar içerisinde yine de iyi bir iş çıkmış sayılabilir. Tabi ki olmazsa olmazımız nesnelere yüklenen duygusallık öğelerine bu filmde de yer verilmiş. Altın kolyeler, gümüş bilezikler önemli olsa da; Türk sinema izleyicisi olarak Eşkiya'nın muskasını görmüş geçirmiş olduğumdan, öyle kuşlu, çiçekli-böcekli objeleri pek mistik bulamıyorum haliyle.
Tabi ki sonunda ölüm olan oyunları oynayanların yanında oynatanlar da bu gibi hikayelerin vazgeçilmezlerinden birisi. Kötülerin olmadığı film pek iyi olmaz. Filmin hikayesinde de kötüler oyunu oynatan tarafta, teknolojinin sahibi ve kullanıcısı kişiler olunca sınıfsal ayrım konusu da işlenmeye çalışılmış filmde. tabi ki alt metin olarak sunulan bu detaylar da senaryoda daha iyi şekilde işlenebilirdi.
Filmde virane işçi bloklarının çekiminde kullanılan ışık ve tonlamalar ile zenginlerin arasına giriş anından itibaren kullanılan tonlamaların farklılığı dikkat çekici.
Özetle Suzanne Collins'in yazdığı popüler kültüre ait bir romandan uyarlama, yine popüler kültüre hitap eden bir film olarak karşımıza çıkıyor beyaz perde de. Tabi ki bu durum filmin kötü olduğu anlamına gelmiyor ama çok özgün ya da farklı bir film olduğu söylenemez. Vakit geçirmek için izlenebilecek, ama büyük beklentiler içine girilmemesi gereken bir yapım.
